Κρίση; Ποιά κρίση;

Ένας μανάβης στο Λαύριο όπου ζω, μου έλεγε"Πού είναι η οικονομική κρίση; Εγώ δε βλέπω καμιά κρίση. Είναι βέβαια δύσκολα τα πράγματα, αλλά δε βλέπω καμιά διαφορά από πέρσι ή από πρόπερσι. Μήπως παίζονται τίποτα παράξενα παιχνίδια;"Δεν ήξερα τι να του πω. Το μόνο που βρήκα να του πω, ήταν μια ρήση του Μίμη του Ανδρουλάκη, που την  είχα βρει πολύ εύστοχη."Η ελληνική οικονομία" είχε πει, "είναι σαν το φελό. Επιπλέει ακόμα και σε μεγάλα κύματα. Ενώ αν έχεις βαρειά βιομηχανία ή αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Αμερική ή η Γερμανία, από το βάρος και το μέταλλο μπορεί να βρεθείς στον πάτο.""Εδώ", λέω στο μαναβάκο μου, "είναι χωριό. Για πήγαινε στην  Αθήνα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις και θα τη δεις την κρίση. Πηγαίνεις στην Αθήνα ποτέ;""Μπα"μου λέει. "Τι να πάω να κάνω στην Αθήνα.Εκεί είναι όλοι τρελλαμένοι, εδώ και χρόνια".Ηθικό δίδαγμα: Όσο πιο μικρός είσαι κι όσο πιο μικρό είναι το μέρος όπου ζεις, ΄τόσο το καλύτερο. Κί έπειτα, όπως έλεγε ένας φίλος μου, "από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εδώ και 20 χρόνια, κρίση βλέπω. Ακρίβεια, τα πράγματα να ακριβαίνουν, οι μισθοί να πέφτουν και όλοι οι πολιτικοί να μιλάνε για λιτότητα. Έμεινα και δυο φορές άνεργος μετά την Ολυμπιάδα"Τώρα όσο για τα παιχνίδια που μπορεί να παίζονται, όλα είναι πιθανά. Ο κόσμος είναι καχύποπτος και πλέον δε μασάει κουτόχορτο...