Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Προετοιμαζόταν εδώ και κάποια χρόνια. Εντοπίζω τους πρώτους οιωνούς το καλοκαίρι του 2006 αν δεν κάνω λάθος, όταν, μετά το χτύπημα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς του Λονδίνου, νομιμοποιήθηκε από την ΕΕ η άδεια για παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων όλων των πολιτών, με το πρόσχημα της πάταξης της τρομοκρατίας.
Η κατάσταση σήμερα είναι εκτός ελέγχου. «Τρομοκράτες» είναι πλέον όλοι οι πολίτες που δεν κάθονται ήσυχα στα αυγά τους και στα σπιτάκια τους να βλέπουν τηλεόραση, όσοι διαμαρτύρονται.
Σήμερα βλέπουμε τα ΜΑΤ να χτυπούν γιαγιάδες και τραυματίες, δικηγόρους, δημοσιογράφους, κι ακούμε τους πολίτες να λένε, «έχουμε πόλεμο εδώ, κάθε μέρα».
Η αλλαγή φρουράς στο κυβερνητικό επίπεδο, με την ανάληψη της «δημόσιας τάξης»από τον κ. Μαρκογιαννάκη, σημαίνει σκλήρυνση και είναι αποτέλεσμα μιας αρτηριοσκληρυμμένης «αστικής δημοκρατίας». Οι λέξεις έχουν χάσει προ πολλού το νόημά τους. Δημοκρατία σημαίνει εξουσία του δήμου, δηλαδή του λαού. Για ποιά δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε σήμερα; Για τη «δημοκρατία» της βίας; Τι θέλουν οι κυβερνήσεις; Θέλουν να κάνουν όλους τους πολίτες «τρομοκράτες»; Το χάσμα μεταξύ των κυβερνώντων και των κυβερνωμένων διευρύνεται κάθε μέρα.
Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Το video που παρουσιάζει το web του Κούλογλου είναι αποκαλυπτικό.